Aanraken met je Geest

Het tempo van de noëtische verkenningen ligt het laatste jaar niet al te hoog. Een grote factor hierin zijn verkenningen op andere, meer aardse vlakken. Desondanks zou er zomaar weer eens een opleving in het verschiet kunnen liggen aangezien ik de laatste tijd toch weer wat meer mijn geest begin af te stemmen op deze fascinerende onstoffelijke materie.

Het aanraken met de geest

De aanleiding voor het huidige artikel is een combinatie van een recente presentatie van Rupert Sheldrake (1) en een interessant boek/documentaire van Renée Scheltema, ‘Iets onbekends doet iets onverwachts‘ (2).

In januari 2013 heeft de noëtische bioloog Rupert Sheldrake een lezing gegeven in New Mexico. Hij sprak daar onder andere over zijn recente boek ‘The Science Delusion‘, waarin hij tien aannames van de moderne wetenschap op de hak neemt (3). Tijdens die lezing bekritiseert hij de huidige wetenschap. Hij zegt dat ze erg dogmatisch zijn in datgene wat verkend mag worden, en wat niet. Als iets buiten het normale, algemeen aanvaarde wetenschappelijke dogmatische realiteitskader valt, wordt er van alles in het werk gezet om die wetenschappers te ontmoedigen.

Gelukkig zijn er nog wetenschappers zoals Sheldrake die wel nog vrij durven te denken en te schrijven over de vele  gebieden grenzend aan, en de scheuren in, de huidige wetenschappelijke constructies. Zo noemt hij terloops de mogelijkheid dat we in de wetenschap – en daarmee ook in ons algemene wereldbeeld – erg geneigd zijn om te denken dat we met onze aandacht alleen informatie van buiten kunnen verwerken.

Via onze zintuigen richten we onze aandacht op iets en daarmee komen we iets te weten over dingen buiten onszelf. Als we kijken naar een appel dan weten we dat er licht weerkaatst wordt via de appel zodat wij het kunnen zien. In het donker zien we geen appel. We weten ook dat we in het donker wel een drol kunnen ruiken, maar we weten ook dat we niets zullen ruiken als er een glazen bak om die drol heen gebouwd zou zijn.

Het zien van Appels – eenrichtingsverkeer of misschien toch tweerichtingsverkeer? (bron: Vladimir Kush (4))

Met andere woorden: voordat wij iets kunnen waarnemen dient er eerst iets naar ons toe te komen, dat kunnen elektromagnetische golven zijn, dan kunnen geluidsgolven zijn, geurtjes etc. De interessante suggestie die door Sheldrake werd geopperd was: zou het ook niet zo kunnen zijn dat er sprake is van een tweerichtingsverkeer? Dat wij met onze aandacht ook het voorwerp ‘aanraken’ dat we bekijken?

Hij heeft daar zelf veel onderzoek naar gedaan. We kennen allemaal wel die typische gewaarwording dat je ‘voelt’ dat er iemand naar je kijkt. Altijd leuk om zelf eens te proberen: staar maar eens naar iemands rug, en de kans is redelijk groot dat die persoon zich zal omdraaien. Sheldrake heeft ook wetenschappelijk aangetoond dat mensen veel vaker reageerden op staarders dan je op basis van toeval zou verwachten.

DEAN RADIN

In het boek van Scheltema (5) wordt een interessant experiment aangehaald dat is uitgevoerd door Dean Radin. Hij plaatste één proefpersoon in een ruimte en een andere in een andere ruimte, gescheiden door een zware deur die elektromagnetische straling tegenhoudt. De eerste proefpersoon zat vast aan allerlei meetapparatuur waardoor hartslag, huidgeleiding en hersengolven werden gemeten. Ook werd deze proefpersoon gefilmd.

In de andere ruimte kreeg de andere proefpersoon op bepaalde momenten de oprdracht om de aandacht te trekken van de eerste proefpersoon door aandachtig te kijken naar de monitor waar je de ‘live’ beelden kon zien van de andere proefpersoon.

Het boeiende resultaat van dit onderzoek was dat zodra die tweede persoon zijn aandacht richtte op die eerste persoon – via die monitor dus – het lichaam van de eerste persoon reageerde. Het werd minder ontspannen. Als je echter de eerste persoon vroeg of hij iets had gemerkt werd er steevast ontkennend geantwoord.

Dr. Dean Radin

DEEPAK CHOPRA

Scheltema haalt nog een ander voorbeeld aan. Ze vertelde over een gesprek dat ze had met Arielle Ford (pp. 89-90). Zij werkt als publiciteitsagente voor diverse schrijvers. Op een bepaald moment kwam er een zeer aantrekkelijk aanbod van een beroemde talkshow in de Verenigde Staten voor een interview met Deepak Chopra. Dit was in de tijd dat mailen en mobiel bellen nog allemaal niet zo ingeburgerd was als momenteel. Chopra was net twee weken op vakantie in Afrika met zijn gezin en hij had gezegd dat hij niet bereikbaar zou zijn.

Er moest echter snel beslist worden over een bepaalde datum, anders ging de kans voorbij. Hieronder een citaat uit het boek van Scheltema, over wat er toen gebeurde:

“Ik zei tegen de producer: “Oké, ik bel je over een kwartier terug.” Toen deed ik mijn ogen dicht er riep luidkeels: “Deepak, bel me!” Tien seconden later ging  de telefoon. Het was Deepak. Hij zei: “Waar heb je me voor nodig?” Ik vroeg hem hoe hij het wist. Hij antwoordde: “Ik wist het gewoon. Waar heb je me voor nodig?”“

AFRONDENDE GEDACHTEN

Schijnbaar is het zo dat als wij naar iets of iemand kijken we niet alleen informatie ontvangen van die persoon of van dat voorwerp, maar dat wij – door onze aandacht te richten – ook iets ‘doen’ met datgene waar we onze aandacht op richten. Zo blijkt het lichaam het te registreren zodra iemand zijn aandacht op je richt, ook al bereikt die lichamelijke informatie lang niet altijd je bewustzijn.

Dit ‘aanraken’ met de geest roept ook herinneringen op aan het inmiddels algemeen aanvaardde ‘waarnemerseffect’ dat is voortgekomen uit onderzoek in de kwantumfysica. Alleen doordat een wetenschapper kijkt naar een experiment, beïnvloedt hij de uitkomst ervan.

Daarnaast kunnen bepaalde concepten uit het Anastasia-werk van Vladimir Megré vanuit een realistischer oog worden bezien. Zoals het concept van de ‘gedachteninbrenging’ (6) en de kracht van de blik (7). Ook kun je je afvragen wat er nu eigenlijk gebeurt als je denkt aan bepaalde personen, en zeker als je dat doet met een krachtige emotionele lading. Het wordt steeds waarschijnlijker dat het echt de aandacht is die ervoor zorgt dat de ander er iets van merkt, en daarbij lijkt afstand geen rol te spelen.

Onderzoek toont ook aan dat vooral mensen die gewend zijn te werken met aandacht via bijvoorbeeld meditatie, ook makkelijker in staat zijn dit soort signalen bewuster op te vangen. In het normale hectische leven van alledag is het misschien een stuk lastiger om je geest open te stellen voor dit soort prikkels.

Vrouw uit raam (8)

NOTEN
(1) http://waterput.yolasite.com/english/rupert-sheldrake-on-science-s-delusional-belief-that-it-has-understood-the-nature-of-reality-in-principle
(2) http://www.bol.com/nl/p/iets-onbekends-doet-iets-onverwachts-dvd/9200000002159969/
(3) http://www.bol.com/nl/p/the-science-delusion/9200000006534444/
(4) http://www.youtube.com/watch?v=WgLiwWebz8M
(5) Zie p.102-104 van het boek dat in noot 2 wordt genoemd.
(6) https://noetiek.wordpress.com/2010/05/29/gedachteninbrenging-en-inspiratie/
(7) http://boekenbol.punt.nl/content/2010/07/strelende-blikken-en-kille-blikken
(8) http://www.flickr.com/photos/digndie/8671840686/in/explore-2013-04-22